Solec Kujawski otrzymał prawa miejskie w 1325 r., a najstarszy dokument wymienia nazwę „Solecz” już w 1244 r. W tym czasie istniał ośrodek religijny skupiony wokół ubogiego, jak solecka ziemia, kościoła. Pieczęć miasta z tego roku z literą S. wskazuje, iż patronem miasta i kościoła był św. Stanisław, a w dokumentach z 1382 r. występuje pleban Mikołaj Solecensis – Solecki. Akta wizytacyjne z lat 1577 i 1699 (parafia należała do diecezji włocławskiej) mówią o kościele starym, drewnianym, chylącym się ku upadkowi. Parafia nie miała jeszcze wtedy stałego proboszcza, była pod zarządem oficjała bydgoskiego, a posługę duszpasterską pełnili wikariusze z Bydgoszczy. W 1581 r. wymieniany jest proboszcz ks. Nikodem Taborski (równocześnie proboszcz parafii na przedmieściu kujawskim w Bydgoszczy), a w 1585 r. ks. Urban zamieszkujący w Solcu. Dojeżdżali również zakonnicy: Jezuici, Bernardyni. W 1633 r. dzięki darowiznom Przyłubskich z Przyłubia oraz Stablewskich zagościł na stałe ks. Maciej Broscius. Około roku 1650 parafia otrzymuje w darze z Bydgoszczy ołtarz z nadstawą, w stylu wczesnobarokowym, z obrazem św. Anny Samotrzeciej, która zostaje drugą patronką parafii. Na początku XVIII w. kościół popada w coraz większą ruinę. Jest to związane z wojną szwedzką, podpaleniem miasta i wymordowaniem mieszkańców. Dzięki pomocy ks. Wojciecha Lipińskiego, skarbu państwa, a także kasztelana brzesko – kujawskiego Moszczyńskiego, zostaje wybudowany nowy kościół. W 1736 r. sprawowana jest pierwsza Msza św. Roku 1740 w wyniku pożaru spaliła się plebania, w następnym pobudowano nową. W 1768 r. umiera ks. Lipiński i zostaje pochowany pod ołtarzem głównym. Po jego śmierci parafia przez jakiś czas nie ma stałego proboszcza. Następcą zostaje ks. Wochelski, który w kronice parafialnej pisze o wielkiej czci dla obrazu św. Anny, przy którym znajdowały się, skradzione w 1775 r., cenne wota. Po trzech latach posługi w parafii przy ołtarzu bocznym zostaje pochowany ks. Izydor Koźliński. W 1796 r. przybywa ks. Jan Raspiłowicz, którego zasługą było założenie szkoły katolickiej przy ul. Leśnej. W 1812 r. wracający spod Moskwy wojska napoleońskie rabują miasto oraz kościół. W 1850 r. dobudowano wieżę w stylu muru pruskiego. Na wieży zawisły dwa dzwony, głoszące chwałę Bożą i gromadzące lud na modlitwę. Jeden z nich ukradziono, drugi zaś wisi do dzisiaj. Od 1821 r. parafia przynależy do diecezji gnieźnieńskiej. W dalszych latach duszpasterzują ks. Skupiewski, ks. Wysoczyński i ks. Weidner. Do Solca dojeżdżają proboszczowie z Torunia, Gniewkowa, a nawet z Czarnowa. Około roku 1893 zostaje zbudowana nowa, murowana plebania. Po sześciu latach probostwa przy kościelnym cmentarzu zostaje pochowany ks. Stanisław Napierała. W 1904 r. parafię obejmuje ks. Witold Nowakowski. Dwa lata później kościół grożący zawaleniem zamyka policja. Nabożeństwa odbywają się pod gołym niebem. Wkrótce wzniesiono Dom Parafialny, który aż do odbudowania kościoła służył za kaplicę. 25 listopada 1909 r. kościół – najstarszy zabytek Solca – zostaje rozebrany (pozostał tylko najstarszy dzwon z 1601 r.). Dzięki staraniom ks. prob. Witolda Nowakowskiego 2 sierpnia 1911 r. rozpoczęto prace przy budowie nowego kościoła, a 1 listopada 1912 r. został on poświęcony. Ofiary zbierano niemal w całej Polsce, pomogły władze zaborcze. W 1922 r. do Solca przybywa ks. Jan Mąkowski, który rozpoczyna zdobywanie funduszy na rozbudowę kościoła. 1930 roku przy parafii powstaje chór „św. Cecylii”, który swoim śpiewem uświetnia uroczystości religijne i patriotyczne. Dnia 13 grudnia 1931 r. poświęcono nową świątynię powiększoną o trzy wielkości. W 1934 roku dzięki parafianinowi Pawłowi Bielskiemu powstaje Grota Maryjna. W latach okupacji kościół jest czynny, a przy nim duszpasterzuje ks. Franciszek Hanelt. W latach 1948 – 1978 posługę tę pełni ks. Jan Pelikant. Odnawia całkowicie kościół wewnątrz przyozdabiając w bogate malowidła (w głównej nawie na suficie widnieje obraz Matki Bożej Królowej Świata oraz Męczeńska Śmierć Św. Stanisława BM). Na wieży pojawiają się dwa dzwony z okazji Milenium Chrztu Polski (966 – 1966). Zostaje poszerzony chór, aby zmieściły się organy przeniesione z kościoła ewangelickiego. W 1967r. powstaje druga parafia przy kościele poewangelickim. Mimo podziału parafia farna rozrasta się, potrzebne są nowe salki katechetyczne oraz mieszkania dla księży. W 1978 r. parafię obejmuje ks. Antoni Balcerzak przystępując do rozbudowy Domu Parafialnego, któremu patronuje św. Anna. W 1987 r. ks. Prymas Józef Glemp w czasie wizytacji duszpasterskiej wmurowuje kamień węgielny i rok później katecheza może odbywać się w pierwszych pomieszczeniach. W 1990 r. do parafii przybywa ks. Benedykt Konieczka z poleceniem oddania do pełnego użytku pomieszczeń katechetycznych. Z początkiem września sale i sanitariaty są gotowe, ale w wyniku porozumień katecheza wraca do szkół. W 1992 r. księża wikariusze mogą już przenieść się do Domu Parafialnego. W 1993 r. zostaje ufundowany ołtarz soborowy i dwie ambonki wykonane przez inż. Michalskiego z Wągrowca. W tym samym roku powstaje trzecia parafia, której proboszczem zostaje nasz ówczesny wikariusz, ks. Jerzy Celkowski. Rok później miasto funduje nowy parkan metalowy, zostaje także poszerzony chodnik wzdłuż kościoła. W czasie wizyty pasterskiej w 1994 r. ks.Bp Jan Nowak dokonuje poświęcenia placu pod budowę kaplicy cmentarnej, przy której prace trwają około dwa lata. Kaplica otrzymuje tytuł Chrystusa Zbawiciela, a generalnego poświęcenia dokonuje ks. Dziekan Romuald Biniak. W 1997 r. położono część chodnika z kostki, od strony Urzędu. 27 czerwca 1998 r. ks. Arcybiskup Henryk Muszyński święci pomnik Ojca Św. Jana Pawła II, pierwszy w naszej Archidiecezji, ufundowany przez rodzinę Teresy i Marka Małeckich. W tym samym roku w miesiącu sierpniu i wrześniu firma Kornalewicz z Turu wykonuje wymalowanie kościoła. Założono też nową instalację nagłośnienia, a firma Bogdańskich ze Żnina wykonuje prace blacharskie. Na wiosnę 1999 r. rozpoczynają się prace modernizacyjne przy dzwonach, które otrzymały nowe zawieszenie i automatyczne sterowanie. Zmodernizowano także zegar, który otrzymał elektroniczne sterowanie i kuranty z melodiami. Prace te wykonała firma Preis z Poznania. Organizacje kombatanckie i koła prawicowe czyniły starania o zbudowanie Pomnika Niepodległości. Pomnik stanął 11 września 1999 r., a poświęcenia dokonał ks. Bp Stanisław Gądecki. Dokonano także poświęcenia dwunastu tablic proboszczowskich upamiętniających dwunastu proboszczów urzędujących w parafii (poświęcenia dokonują ks. Benedykt Konieczka, ks. Antoni Balcerzak oraz ks. Tadeusz Hanelt). W 2000 roku dokonano generalnego remontu organów, których uroczysty odbiór odbył się 12 listopada z udziałem ks. Kanonika Ryszarda Figla, muzyka i dyrygenta Prymasowskiego Chóru w Gnieźnie. W maju 2001 r. ks. Dziekan Romuald Biniak poświęca dwa witraże zaprojektowane i wykonane przez Władysława i Wojciecha Kozioł z Torunia. Przedstawiają one Papieża Jana Pawła II i Prymasa Tysiąclecia Kard. Stefana Wyszyńskiego. W latach 2001-2005 firma PUBR odnawia tynki kościoła oraz wieży. W sierpniu 2002 r. ks. Paweł Czerwiński, misjonarz z Papui – Nowej Gwinei, dokonuje poświęcenia witraża Chrystusa Miłosiernego i św. Faustyny. Rok później ks. Roman Mrosczok, dyrektor bydgoskiego Caritas, dokonuje poświęcenia witrażu Matki Teresy z Kalkuty. W sierpniu zostaje zamontowany odnowiony witraż będący pamiątką 25 – lecia pontyfikatu Jana Pawła II. W latach 2003-2004 odbywają się prace przy układaniu polbruku wokół kościoła. W marcu 2004 zostaje utworzona diecezja bydgoska, którą upamiętnia krzyż widoczny na stronie północnej Kościoła, poświęcony 11 listopada przez ks. dr Mariusza Kucińskiego (krzyż ten znaleziono na strychu Kościoła, a odnowienia dokonał p. Stanisław Kapłański z Bydgoszczy). Wiosną tego roku zostaje przeprowadzony remont dachu nad prezbiterium i Domem Katechetycznym. W lipcu tego roku odbywa się poświęcenie dwóch witraży przedstawiających Narodzenie i Zmartwychwstanie Pana Jezusa, zaprojektowanych i wykonanych przez p. Marcina Czeskiego z Poznania (poświęcenia dokonuje Bp Jan Tyrawa). W sierpniu ks. Benedykt Konieczka dokonuje poświęcenia witrażu św. Benedykta, opata, patrona Europy. W grudniu na łuku tęczowym przy ołtarzu zostaje umieszczona tablica, która upamiętnia pobyt w naszej parafii Ks. Prymasa Kardynała Stefana Wyszyńskiego. 2 kwietnia 2005 Papież Jan Paweł II odchodzi do Domu Ojca. 19 kwietnia jego następcą zostaje Kardynał Joseph Ratzinger, który przyjmuje imię Benedykta XVI. W tym samym miesiącu prochy legionisty, Karola Klimczaka, zostają złożone w nowej mogile na honorowym miejscu w pobliżu Pomnika Powstańców Wielkopolskich. W maju zostają poświęcone tablice upamiętniające 25-lecie Solidarności oraz śmierć męczeńską Ks. Jerzego Popiełuszki. Na przełomie maja i czerwca 2005 roku następuje remont Domu Parafialnego. W sierpniu tego roku przy ulicy Kujawskiej zostaje zamontowany i poświęcony skradziony krzyż, będący pamiątką odejścia do Domu Ojca naszego papieża Jana Pawła II. 2 października odbywa się poświęcenie tablicy upamiętniającej śluby Jana Kazimierza z roku 1656, śluby Narodu polskiego z 1956 roku oraz 50 rocznicę ostatnich ślubowań. 26 lipca 2007 roku żegnamy s. Kanizję Bladosz, która 17 lat była u nas zakrystianką. Wiosną 2008 odbywają się prace przy otoczeniu Domu Parafialnego (m.in. wokół dachu i rynien). Zostaje także odnowiony parkan od strony północnej i wzdłuż chodnika. W czerwcu trwają przygotowania do położenia nowej posadzki z pięknym chodnikiem, którą wykonała firma p. Grabowskiego. W dalszym etapie odnowiono żyrandole z nowymi zawieszeniami. Miesiąc później zainstalowano nowe ławki dębowe, których wykonawcą był p. Cyryl Mikulski z Barcina. Dokonano także renowacji konfesjonałów i ołtarza św. Antoniego. We wrześniu wymieniono podwójne drzwi wejściowe i boczne (po obu stronach). Przy wejściach zainstalowano nowe stopnie z granitu. Następnie kościół zostaje wymalowany. 7 października powstaje czwarta parafia, która liczy około 4 tysięcy parafian (u nas zostaje około 2 tysiące). Wstawiono nowe ogrzewanie i 6 drzwi dębowych (zakrystia, chór i pod chórem). Wykonano podjazd dla niepełnosprawnych. W grudniu zostaje odnowiona Droga Krzyżowa i balustrady. W lutym i marcu 2009 następuje remont i konserwacja chóru (prospekt organowy, balustrada, podłogi). Renowacji zostają także poddane ołtarze boczne: Serca Pana Jezusa i Matki Bożej. Firma Iżyk odnawia wszystkie lichtarze, świeczniki 6-ramienne oraz żyrandole w głównych i bocznych wejściach. W czerwcu zamontowany zostaje ekran elektroniczny. Odnowie ulega także ołtarz główny, ambona słowa Bożego i miejsce przewodniczenia. Odrestaurowano obraz Matki Bożej. W listopadzie zostaje wydana broszura z okazji 100-letniej rocznicy rozebrania kościoła drewnianego. Powracają odnowione obrazy Trójcy Przenajświętszej, Matki Bożej Ostrobramskiej i św. Teresy od Dzieciątka Jezus. W styczniu 2010 zamontowano świecące nowe tarcze na wieży. W latach 2010-2011 trwają prace nad przygotowaniem i upiększeniem ołtarza i kaplicy św. Joanny Beretty Molli (czyt. w dziale Kaplica św. Joanny). 10 kwietnia 2011 r. Ks. Proboszcz dokonuje poświęcenia pięknej tablicy z onyksu upamiętniającej katastrofę smoleńską sprzed roku, w której zginęło 96 osób, w tym Para Prezydencka – Lech i Maria Kaczyńscy. W grudniu tego roku zachwyt wywołuje nowy żłóbek z prawie trzydziestoma figurami, zakupiony z okazji 100 rocznicy konsekracji świątyni. 27 maja 2012 r. ks Bp Jan Tyrawa dokonuje poświęcenia pomnika Kard. Stefana Wyszyńskiego, wykonanego przez Kamila Drapikowskiego z Gdańska, oraz rzeźb z relikwiarzami bł. Jana Pawła II i św. Stanisława BM, których autorem jest Mariusz Drapikowski.

ORGANIŚCI PARAFII PW. ŚW. STANISŁAWA BISKUPA I MĘCZENNIKA

1.   Stanisław Bartoszewski od roku 1837
2.   Franciszek Unger 1843 – 1888
3.   Franciszek Nowacki ok. 1890 – 1914
4.   Klara Baron od 1915
5.   Bronisław Marcinkowski od 1926
6.   Ignacy Rozalski od 1930
7.   Bronisław Zieliński od 1932
8.   Florian Rakowski od 1934
9.   Władysław Masłowski od 1935
10. Stanisław Masłowski od 1940
11. Stanisław Okoniewski od 1946 do 1947
12. Czesław Skrzypczak 1947
13. Alfons Freda od 1947 do 1965
14. Jerzy Rakowski – organista rezerwowy Alfonsa Fredy
15. Stanisław Grzecznowski od 1965 do 1984
16. Michał Kuligowski od 1984